Ier in Afrika praete de mêêste lui in 't Engels of in een aore taele: Zoeloe ofzô. Dae verstaen ik glad niks van. Een ienkeling praet in een taele die wè wat weg eit van ons eigenste Zeeuws, Oafrikoans noeme ze da. Dan bekruupt mien zomma een hevoel van heimwee. Daerom deze blog in 't Zeeuws. Dan voele me ons toch een bitje verbonde mee tuus.
Vandaege ad oenze reisleider bedocht dat t is tied was vô wat aors. Nou, dat ebbe me hewete. Ier in Zuud-Afrika is tied een eel apart begrip. Ier kieke ze nie op een allef uurtje neer of minder.
Mee de bus reeje me nae een durp in de buurt. 't leek we wat op Vlissehe, alleen daer lôpe mêêstal wat meer blanke lui over straete. Ma hoed, In een hrôôt kot kwaeme duzend guus biemekoare voe tonêêl, muziek en dans. Een soortement van Walcherse spelen zakmazehhe, ma dan voe de huus uut dit stik van de waereld.
Om een uur of negen mochte me daer weze en om allef tiene zouwe ze behunne. Ik glôôf warentig dasse tegen elleve nog niet wiste wae ze mee bezig waere. Die Guus bleve ma van plek wissele, eerst stienge ze in de rij voe 't eten, dan krope ze mee z'n oalen op 't balkon (de helderie, bie wieze van spreken)
Mae goed, nae vee vuuven en zessen kwam den eerste hroep 't podium op, die gasten behonne toch mee sen oalen te dansen en te spriengen, jae, dae kunne ze bie 'Ons Boeregoed' nog vee van lere. Die huus bin zo onstrant lenig! Ze hooie der benen zô tehen der ôôt. En ma zienge en schrêêuwe da ze doen. 't liekende wè dasse der nooit mee zouwe stoppe! En toen waere ze eindelienge klaer, kwam der wì een oare groep mee huus uut een oar durp. 't leke wel een stel luchtwuppers! Nie te gelôven zovee leven zit der in die hasten. Ma van zôvee leven zou je pien in jen ôôt kriehe, ma daer ebbe ze ier volhens mien gin last van.
Nae een uur ofzô kwam der een groep op t podium, nèè die liepe alfnaekend over dâ toneel. Ik zei al dat tied Ier een êêl ander begrip is, as bie ons in Zêêland. Onze dominee von da schaemtelôôs en hing toen nae de helderie om 'tvan boven te bekieken. Ie eit er heloof ik zelfs nog een filmpje van hemaekt op z'n vrieftehel.
Ten lange leste waere me aol dat leven best een bitje beu, toen eit de reisleider de sjefeur gebeld en die eit ons naer uus hebrocht. Nou ja, nae onze verbliefplekke zakmezehhe. Jae 't is gin Karnemelksenoek ôr, ma we doen 't ermee.
Vô vandaege ist in ieder geval mooi gewist.
De rust!
Jaco