Op weg naar Pilanesberg National Park

Vanmorgen weer vroeg vertrokken, met bestemming het Modizen Guesthouse bij het Pilanes National Park. Net deden we Pilgrim’s Rest aan, een nationaal monument. Oorspronkelijk was dit een gouddelversstadje. Een aantal huizen zijn in oorspronkelijke staat herbouwd. Volendam in Zuid-Afrika. Meer indruk op mij maakten de twee bezienswaardigheden gisteren aan het eind van de dag, vlak voor aankomst in Graskop.

Een van de grootste canyons ter wereld - alleen de Grand Canyon in Amerika is groter - is de Blyden River Canyon. In een geologische tijd van ongetwijfeld miljoenen jaren heeft de rivier de Blyde (die toen uiteraard die naam niet had) een reusachtige kloof uitgeslepen. Op het snijpunt met een andere rivier, de Treur, hebben krachtige rivierkolken vreemde ronde gaten in de rotsen uitgeslepen. Die gigantische gaten worden de Bourke’s Potholes genoemd. Gaten in het wegdek zijn ook potholes, dus is het een soort verticaal Belgisch wegdek in een veelvoudig kwadraat. Geen idee of je dat zo kunt zeggen, wiskunde was niet mijn sterkste vak. Ik ben me bezig gaan houden met wat niet logisch is en te berekenen en ben theologie gaan studeren. Met de groep dwaalde ik er rond, lopend over bruggen, springend van rots tot rots. Op rotsen voel ik me thuis als een vis in het water, al is dit een wat merkwaardige vergelijking. Ik voel er dezelfde fascinatie als bij oerbeesten als nijlpaarden en krokodillen. Het is alsof God eigenhandig bergen gespitst heeft als een eerste stap om de aarde bewoonbaar te maken. Honderden schoolkinderen krioelden er rond, en een aantal wilde vooral Celina even aanraken, een frêle vredige gestalte temidden van dit oergeweld.

Bewoners van Zuid-Afrika en Swazi-land zien overal de sporen van God. In Pinetown bij Durban reden we voorbij een kapper: ‘God’s first professional hair salon’. Je vraagt je af met welk kapsel mensen naar buiten komen. In Swaziland kwam een busje voorbij rijden met de fraaie tekst: ‘God is our source’. Wekt het dan verbazing dat de streek duidelijk groener is dan de rest van het land? En vlak voor Graskop was er een cafe met de uitdagende naam: ‘God’s window cafe’. Als je al even het idee hebt, dat God hier huiselijk een kopje koffie drinkt, dan word je wel op andere gedachten gebracht door een fantastisch uitzichtpunt, tussen Bourke’s Potholes en Graskop in: God’s Window. Je kunt hier drie etages hoog klimmen. Op uitstekende punten kijk je tussen de bomen door als door een venster. Gods venster. Je kunt ver het land inkijken. Zou God zo tijdens de eerste scheppingsdagen het land hebben ingekeken dat door zijn eigen woord was ontstaan? Misschien dat God zag dat het goed was, maar nog niet helemaal af. Hij maakte ruimte voor ons mensen. Het begin van een fantastische en tegelijkertijd ingewikkelde en gecompliceerde geschiedenis. Mensen kunnen niet met en niet zonder God. Al hebben Zuid-Afrikanen hier minder moeite mee. Zij zien God overal. ‘God loves you and so do we’, stond er op borden in Hillcrest langs de weg. Ik ben benieuwd wat ik nog meer aan God tegenkom.

Eeuwout