With hope and love

Twee ontmoetingen

Directeur Candace Davidson kwam vol energie en levenslust het zaaltje binnen waar wij zaten. Zij is nog maar pas de nieuwe directeur, en weet met bezieling over het Hillcrestcentrum te spreken. Er zijn twee woorden die het werk op Hillcrest karakteriseren, vertelde zij na een verhaal over de geschiedenis van Hillcrest. Liefde en hoop. 'Liefde en hoop vormen de handen van Jezus Christus'. Het raakte me. Want ik zag door de verhalen die zij vertelde en door de projecten die zij beschreef liefde en hoop belichaamd worden in een samenleving waarin de tegenstellingen en de problemen gigantisch zijn. De grootste tegenstelling, vertelde zij later aan de maaltijd die wij met de stafleden hadden, is die tussen de have's en de have-not's, mensen die iets hebben en mensen die niets hebben. Hillcrest richt zich op de armsten en meest kanslozen, mensen zonder economische vooruitzichten. En onder deze kanslozen hebben vrouwen en kinderen het weer het moeilijkst. Maar Hillcrest leert ze basisvaardigheden aan en er is scholing. Zodat deze krachtige vrouwen beetje bij beetje zelf veranderen en nog meer in hun kracht komen én hun gemeenschappen veranderen.

John Lund is een markante man. Voormalig bankdirecteur, finance manager bij Hillcrest en nu al jaren lang vrijwilliger die zich inzet voor de mensen op Hillcrest. Hij vertelde ons over de geschiedenis van het Hillcrest Aidscentre en zijn eigen al lange betrokkenheid erbij. Met enkele uitgelichte persoonlijke verhalen maakte hij duidelijk wat Hillcrest is en doet. Zoals over dat eenjarige jongetje dat op sterven na dood in het centrum gebracht werd. Zijn moeder was aan aids gestorven en hij werd door de werkgeefster van de moeder gebracht naar het centrum gebracht. De toenmalige directeur, Julie Hornby, die we overigens daar ook tegen het lijf liepen, bracht het kind naar de respite unit om daar te sterven, met armen om zich heen. Want dat is het beleid van Hillcrest: niemand mag sterven zonder aandacht, liefdevolle zorg en koesterende armen. Het kind kwam er bovenop. Een wonder, zei John, en het grootste wonder is dat het kind weer kan leven door 'unconditional love'. Hij wees daarbij op zijn armen. 'Ik krijg daar nog kippenvel van', zei hij. Ik vind dat aangrijpend en indrukwekkend. Niet alleen zijn verhaal, maar ook de manier waarop hij dat vertelde. Na al die jaren van betrokkenheid bij dit centrum nog steeds met vuur, bewogenheid en passie. Compassie. Het gaat niet om liefdadigheid, voegde hij er aan toe, maar dat mensen sterker gemaakt worden, in hun kracht komen. Het gaat 'uplifting'  en 'empowerment'. Ik kreeg er kippenvel van.

Eeuwout

Naailes voor 'kanslozen'?

Vandaag brachten we een bezoek aan één van de bijzondere projecten van Hillcrest Aids Centre. In een arme en op het oog kansloze wijk, komen vrouwen bij elkaar die misschien voor het eerst in hun leven als kansrijk werden gezien.

We werden ontvangen met vrolijk gezang van een stuk of twintig dames van een zogenaamde 'dressmaking class'. Hier leren vrouwen in een opleiding van 6 maanden het vak van naaister, waardoor ze voor zichzelf en hun (klein-)kinderen kleding kunnen maken. Daarnaast maken ze kleding om te verkopen, waardoor ze voor zichzelf en hun gezin een inkomen hebben.

Verschillende dames vertelden ons wat het voor hen betekent om zelf kleding te kunnen maken en verkopen. Ze hebben een vak geleerd, ze doen iets van betekenis, onderhouden hun gezin en maken deel uit van een sociale omgeving. Sommigen zijn een bedrijf gestart en maken nu de uniformen voor de plaatselijke scholen.

Vanuit een situatie van armoede, isolement en neerslachtigheid zijn deze vrouwen terechtgekomen in een wereld van enthousiasme, zelfredzaamheid en vooral waardigheid. Ze helpen elkaar, er is geen competitie of concurrentie, maar samenwerking. Dit doet recht aan het Afrikaanse beginsel van 'Ubuntu': Het kan alleen goed met mij gaan als het ook goed met jou gaat!

In de wijde omgeving zijn inmiddels drie opleidingsinstituten voor de instructeurs van de 'dressmaking classes'. Hier worden vrouwen opgeleid in de vaardigheden van het lesgeven. Zo breidt dit fenomeen zich als een olievlek uit door de vallei van de 1000 heuvels.

Jaco

Eerste indruk Hillcrest

Na een goede nachtrust, ontbijten we om 8 uur. Ontbijt is super! Daarna vertrekken we met het busje waar onze chauffeur Linda ons naar het Hillcrest Aids Centre brengt. Daar wacht ons een hartelijk ontvangst door directeur Candace, die ons het één en ander uitlegt over het centrum. Daarna een introductie door John en rondleiding over het centrum. Zeer indrukwekkend.

Voor de lunch weet Aad een prima locatie. We genieten van een heerlijke bobotiepannenkoek samen met het team van Hillcrest. We hebben een prachtig uitzicht over de vallei van duizend heuvels. Wat is dit genieten.

Zoveel indrukken hadden we bij het bezoek aan de naaiklas van de grannies. We werden verwelkomd door zingende en dansende grannies. Wat een vreugde straalden ze uit. Er werd ons uitgelegd hoe het ontstaan is en dat ze er heel veel leren over hoe de naaimachine werkt en schitterende dingen maken. Zo verdien de grannies er ook nog wat geld mee. Het is een prachtig project. We zaten allemaal aandachtig te luisteren, wat ze allemaal te vertellen hadden. We mochten ook vragen stellen. Na afloop kregen we nog een hartelijk afscheid weer met dans, zang en werden we allemaal een beetje geknuffeld. Ze hadden het wel op mij voorzien en zagen dat ik ook wel een grannie was en ben.

Toen reden we door een prachtige omgeving naar de vallei. Zagen veel schoolkinderen in uniformen lopen. Veel kleine wat armoedige huisjes en ook wel wat rijkere woningen. Op het eind werd de weg onverhard en hobbelden we verder tot het einde, waar we een prachtig uitzicht hadden. Er werd veel gefotografeerd en gefilmd. Na zo'n fantastische dag zijn we dat weer terug bij onze kamers in Vuleka. Wat een enorme indruk heeft dit op mij gemaakt.


Om 18 uur gaan we aan tafel voor het diner, het wordt dan al donker.

Rina

Vallei van 1000 heuvels

Het klinkt zo mooi, als een sprookje. Het ziet er ook mooi uit, sterker nog, het uitzicht is prachtig. De vallei van 1000 heuvels is helaas niet altijd mooi, het is een plek van problemen en armoede.

Een mooie dag na lang reizen

Goede morgen beste lezers,

Het is nu vroeg in de morgen tegen half zeven en door het raam van mijn kamer zie ik de Afrikaanse zon (die hier van rechts naar links draait) opgaan. Ik denk aan het prachtige lied 'de zon gaat op' dat we vandaag zeker maar eens moeten zingen want het geeft goede moed, hoop en troost.
Ik heb heerlijk geslapen na een lange reis. Het was een rustige nacht en ik heb het idee dat dit voor velen geldt. Ik hoor de vogels zingen, andere vogels dan in Nederland, zo mooi ook.
Vandaag gaan we voor het eerst naar Hillcrest Aids Centre. Een jaar lang hebben we ervan gehoord, er over gesproken en voor gewerkt. Ik ben zo benieuwd hoe we het gaan beleven, echt daar binnenkomen, daar binnenlopen, de mensen ontmoeten en er rondlopen.
Geweldig leuk en toen we er gisteren na de avondmaaltijd over spraken met elkaar was de grote zin er in te voelen. We gaan jullie van onze ervaringen op de hoogte houden.
Een mooie dag vandaag met alle goeds, sterkte en zegen op jullie pad. Veel dank voor met ons meedenken en Hillcrest Aids Centre zo mee ervaren.
Warme groeten van Aad, die van deze mooie missie reisleider mag zijn. Ik ben daar dankbaar voor.