De laatste dagen

Op het moment van schrijven zit ik thuis. Net ben ik naar de kerk geweest en zag ik beelden van onze reis via de beamer langskomen. In de laatste dagen waren er nog enkele bijzondere en spectaculaire momenten. Zoals in het Pilanes National Park, waar we donderdag de hele dag waren. Al toen we het park inreden zagen we neushoorns en giraffen, gevolgd door jakhalzen, impala's, olifanten, vogelsoorten, kwartels, zebra's, gnoes, wrattenzwijnen. In de middag, toen we naar de uitgang reden, was er een geweldig slotakkoord. We hoorden al dat er leeuwen te zien zouden zijn. Op weg er naar toe werden we plotseling geconfronteerd met een olifantbul op de weg, die langzaam op ons toe liep.  De chauffeur van de auto voor ons werd blijkbaar bang, want toen de olifant naast de auto stond, gaf deze gas. De olifant schrok ervan en sprong opzij en raakte vervolgens geïrriteerd. Hij bleef onze richting uitlopen. Onze chauffeur (overigens een bekwame rijder met inmiddels vele boeiende verhalen) ging langzaam en rustig achteruit. Uiteindelijk ging de olifant de weg af. We reden door en kwamen in een fascinerend schouwspel terecht. In een oogopslag zagen we gedurende een klein half uur het volgende. Drie nijlpaarden lagen uitgezakt totaal bewegingloos op een strandje. Even verderop stonden twee neushoorns, een moeder met haar forse jong. Daarom heen lagen verspreid zo'n vijf, zes leeuwen. Die probeerden een strategie uit om het jong te pakken. Het jong was niet bang en deed een uitval naar een van de leeuwinnen. Uiteindelijk dropen de leeuwen af. En wij gingen onder de indruk naar de uitgang.

De laatste dag brachten we een bezoek aan de township Soweto, een miljoenenstad bij Johannesburg. We bezochten het Apartheidsmuseum met een tentoonstelling over het leven van Nelson Mandela. Een kort bezoek aan de grote rooms-katholieke Regina Mundikerk volgde. Deze kerk midden in Soweto heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in de strijd tegen de apartheid. In 1976, tijdens studendenopstanden om beter onderwijs, vluchtten vele studenten naar deze kerk. Later, na de apartheid, zetelde hier de waarheids- en vezoeningscommissie onder leiding van Desmond Tutu. Belangrijke gasten werden hier later verwelkomd: Nelson Mandela, Desmond Tutu, Bill en Hillary Clinton, Jesse Jackson... Voor zover de tijd het toeliet heb ik nog even acher in de kerk gestaan en de geschiedenis van deze kerk op me in laten werken. De hoop die levend gehouden werd in een tijd van wanhoop. De weg naar verzoening in een verscheurd land.

Op 16 juni 1976 werd de 13-jarige schooljongen Hector Pieterson door de politie doodgeschoten. Er werd een wereldberoemde foto van gemaakt. Hector Pieterson bleek ongewild een keerpunt in de strijd tegen de apartheid te worden. De verwontwaardiging was wereldwijd. We reden nog even naar het naar hem genoemde museum, maar de energie was op en de tijd te beperkt.

De terugreis volgde. Op het nippertje haalden we de aansluiting in München. Om twaalf uur 's middags was ik weer thuis en werd ik door Jorine verwelkomd.

Een geweldige reis ligt nu achter ons. Een reis die we met z'n tienen hadden moeten maken, maar we gingen met z'n achten. Een reis waarin veel gedaan is en waarin we onze gemeente hebben gerepresenteerd. Een reis waarin we hebben kennisgemaakt met een geweldige instelling en een bijzonder land. En waarin we enkele voetstappen hebben achtergelaten.

Eeuwout