zondag 13 augustus 2017

Zondag rustdag.

Vandaag hebben we kennis gemaakt met de kerkelijke gemeente die begin jaren '90 het initiatief nam tot wat nu HACT is. The Hillcrest Methodist Church. Er was een vroege dienst om haf acht, maar wij kozen voor de dienst van half tien. Onderweg naar de kerk reden we weer langs hetzelfde bord waarop staat: God invites you, and so do we (God nodigt je uit, en wij ook!).

Dominee Andrew Robinson heette ons hartelijk welkom en zei dat hij blij was dat we er waren ('Nice to have you in our midst') Dat valt me trouwens op aan veel Afrikaners, blank en zwart, ze zijn allemaal even vriendelijk, oprecht en open. Onze chauffeur zegt ook steeds dat we onze tijd moeten nemen, terwijl hij soms een hele dag met ons op sjouw is.

We hadden het geluk om getuige te zijn van een doopdienst. De kleine Joshua werd aan de gemeente voorgesteld en de gemeente heette ook hem hartelijk welkom. Daarvoor had de dominee God gedankt met een uitvoerige opsomming van dingen waar we allemaal dankbaar voor zijn: de prachtige natuur met al zijn kleuren en geurepracht, het licht in onze ogen, een huis om in te wonen, genoeg heerlijk eten en drinken.

De preek zat vol met humor en anekdotes, maar de boodschap was er niet minder om! God keurt de zonde af, maar houdt van de zondaar. Het voert te ver om hier de hele preek te gaan herhalen (en zo goed heb ik nu ook niet opgelet......). En misschien laat ik dat beter over aan Eeuwout, die heeft daar al over geschreven, over de onvoorwaardelijke liefde, in het Engels 'unconditional love'

Dat is iets wat ze op het Hillcrest Aids Center dagelijks in de praktijk brengen. In de beginjaren van de AIDS-epidemie wist men niet wat te doen bij de steeds maar groeiende stroom aan patiënten. Toen heeft men bij het HACT besloten om onvoorwaardelijk van de patiënten te houden, ze (letterlijk) te omarmen en er voor ze te zijn. Dat gaf bij vele patiënten verbetering in hun toestand.

Na de dienst werd er koffie gedronken met een chocoladetaart waar ze bij 'Heel Holland Bakt' jaloers op zouden zijn. De gesprekken met de gemeenteleden waren hartverwarmend. Met degenen die Afrikaans spreken kan je trouwens ook gewoon in het Nederlands communiceren. En anders zeg je gewoon: Ek kan jou nie verstaan nie.

Na de overheerlijke braai op het Vuleka centrum, waar we verblijven, brachten we een bezoek aan een reptielenzoo waar we met bewondering keken naar een Zuludans, een openluchtmuseum van de Zulucultuur, waar we een flinke slok Zulubier te drinken kregen en een voorraad slangen en krokodillen te zien kregen waar je koud van wordt.

Eeuwout heeft zich van een zeer verrassende kant laten zien. Onbevreesd nam hij achtereenvolgens een python en een babykrokodil in zijn handen. Naar verluid vonden ook de beide dieren dit een onvergetelijke ervaring. Na deze ontspannende activiteit zijn we weer naar ons verblijf gewandeld.

Kortom, een heerlijke rustige zondagmiddag.

Een hartelijke groet aan al onze lezers!

Jaco

Geen opmerkingen:

Een reactie posten